Van Lima tot Cusco

Jaja, daar is dan eindelijk mijn eerste blogje. Ik dacht vooraf die blogs wel even in elkaar te flansen maar afgelopen twee weken ben ik zo van hot naar her gevlogen dat ik er niet eerder aan toe ben gekomen. Ik ben dan ook blij dat ik vandaag mijn eerste blog vanuit mijn bed in de 18 dorm-room in Eco-Packers Hostels vanuit Cusco plaats:

Na een prima vlucht van 12 uur kom ik aan in Lima. Het is inmiddels donker. Ik word op het vliegveld opgehaald door mijn Peruaanse couchsurf vriend Karlos. Tijdens mijn eerste ritje naar zijn appartement maak ik snel kennis met het verkeer. Nogal chaotisch. Het lijkt alsof iedereen wil laten zien dat hij een mooiere toeter heeft, en dat gaat 24/7 door. Hoewel ik al wat gewend was van Indonesië en Thailand moet je in het begin toch weer even omschakelen. Een paar dodenritten, vooral in Lima zijn dus al geschiedenis, echt iets voor jou moeders;)
De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Het tijdsverschil met NL is namelijk 7uur. Het was voor het eerst dat ik echt te maken had met een jetlag. Ik heb er 3 dagen last van gehad. Toen het ook maar iets licht werd buiten ben ik direct het "dakterras" opgeklommen om te kijken waar ik was beland. Je ziet bijna overal open dakterrassen die lijken op onafgebouwde verdiepingen met drogende was ertussen hangend. Vooraf had ik me wellicht iets minder ingesteld op dit niveau van armoede.
Achteraf bleek ik in een van de gevaarlijkste wijken (Callao) van Peru te zitten. Dit werd me door meerdere Peruanen verteld nadat ik Lima verlaten had. Er schijnen veel huurmoordenaren rond te lopen die je wel even om willen leggen voor 1000 soles (280 euro). Daarnaast is het moorden voor een eenvoudig type mobieltje geen uitzondering. Waar ik vooraf dacht dat Karlos in Miraflores (veilige, geliefde wijk) zou wonen, bleek het iets anders te zitten. Daar kwam ik na een latertje in de stad ook gauw achter. Via een andere route dan ik eerder gereden had richting het huis van Karlos leek het snachts om de hoek van zijn huis wel of we in een oorlogsgebied reden. Ik weet niet of ik hier alleen zonder kleerscheuren van straat zou komen.
Na mijn eerste twee weken reizen ben ik gelukkig nog niets vervelends tegen gekomen. Het blijft voorlopig bij een aantal waarschuwingen in Lima dat ik niet met mijn camera uit het raam van de bus moest hangen haha...
Ik heb in totaal drie nachten bij Karlos overnacht. Een beter persoon om te verblijven was er haast niet. Hij haalde me op op 't vliegveld, had voor me gekookt, maakte elke dag ontbijt, stelde zich voor aan zijn vrienden, zorgde dat ik kennismaakte met het Peruaanse bier Cusqueña, liet mij zijn onderburen inmaken met het Nederlands elftal (PES) op de playstation3, liet me in twee dagen de mooiste plekjes van Lima zien en bracht me ook nog eens de laatste dag naar het busstation (45 min van zijn eigen huis), waar ik mijn reis op 22 juni zou vervolgen richting het zuiden van Peru. Een uitstekende start dus van mijn avontuur!
Ik ben per bus naar Ica gereisd, een kleine 7u reistijd. Vanuit hier pakte ik een taxi naar Huacachina. Door heel Peru is er een fantastisch busnetwerk dat je overal heen brengt. Helaas zijn alleen de afstanden iets groter dan we in Nederland gewend zijn. Door reistijden van 6u, 10u, 12u, wat zeker geen uitzondering is hier zou je Nederland al dubbel en dwars doorkruist hebben. Na een week was ik er eigenlijk al klaar mee. Treinverbindingen zijn er nauwelijks.
Ik ben inmiddels aanbeland in Huacachina. Een klein dorpje (een oase) tussen woestijnduinen. Alles in dit dorpje draait om het sandboarden in de woestijn. Met een buggy knallen we door de woestijn om vervolgens vanaf de hoge duinen naar beneden te duiken liggend op je buik. Mijn eerste echte activiteit met adrenaline kick is een feit. Deze twee uur durende trip werd afgesloten met een typische Peruaans alcoholische versnapering genaamd Pisco-sour. Al beweren ze in Chili, waar dit drankje ook gedronken wordt, dat de oorsprong in Chili ligt.
Naast nog een bezoekje aan het eiland (Isla) Ballestas een dag later, waar ik pinguïns, zeeleeuwen, pelikanen en vele andere vogels gezien heb ben ik dezelfde dag nog met de nachtbus (12u reistijd) naar Arequipa gegaan, wat na Lima de grootste stad van Peru is. Een aantal grote vulkanen weten deze stad te omringen.

De reden van mijn bezoek aan Arequipa is de Colca Canyon, wat maar 6 uurtjes rijden was, pfff. Na een prachtige bustocht door een natuurreservaat vanuit Arequipa naar Cabanaconde (waar ik zal starten aan een tweedaagse wandeltocht in de Canyon) heb ik voor het eerst alpaca's in het wild gezien. Deze beesten lijken erg op lama's en worden gezien als "het dier" van Peru. In Cusco lopen vrouwen in traditionele kleding met een zogenaamde baby alpaca onder hun arm, met de vraag of je voor 1 soles met ze op de foto wil. Wij als Hollanders hebben echter echt wel door dat het om een baby schaapje gaat! Ik kan wel zeggen dat ik de shoarma op de Tooropstraat nu al mis...
Aan de ene kant verraste het me toen ik hoorde dat de alpaca's worden gegeten en ze de zachte wol gebruiken voor kleding. Aan de andere kant niet, punt. Ik kan echter niet ontkennen dat het vlees van de alpaca erg lekker is. In tegenstelling tot de cavia's die hier vooral door de locale bevolking als delicatesse gezien wordt. Ik zou deze "delicatesse", met weinig vlees, wat hard is, waarbij je het idee hebt dat je botjes en vet aan het herkauwen bent, niet aanraden. Toch vond ik dat ik dit op zijn minst geprobeerd moest hebben.

De eerste dag in de Colca Canyon starten we (ik, twee Franse en een Israelisch meisje) om 6:30 (26 juni) met wandelen vanuit Cabanaconde. Het was een tocht van 20km afdalen, klimmen en nog eens dalen, waar we om 15:00 in de oase uitkomen genaamd Sangalle. Na een heerlijke duik in het zwembad, overnachten we hier en vertrekken de dag erna wederom om 6:30 om 1200m te klimmen vanuit het dal naar een hoogte van 3278m. Het was een goede training met het oog op de nog komende Machu Picchu. Volgende keer zal ik me alleen iets beter moeten voorbereiden op dit soort uitstapjes. Ik had amper contant geld en er waren geen ATM's te vinden hier in deze middle of nowhere. Mijn zwembroek en handdoek was ik vergeten en had geen lunch meegenomen. Dit was een een goede les voor een volgende trip.
Na weer aangekomen te zijn in Arequipa (11:30 vertrek uit Cabanaconde - 17:45) aankomst Arequipa), staat er om 20:30 weer een nachtbus voor me klaar om naar Cusco te gaan waar ik de volgende ochtend om 6:00 aankom. Ik heb inmiddels afscheid genomen van Amit uit Israel waar ik drie dagen mee optrok. Echt jammer vond ik dit niet omdat ze me aardig begon te irriteren. Bijdehand, wist alles beter, alles binnen de lijntjes willen doen, prima..maar ik was er klaar mee. Het was wel erg prettig dat ze Spaans sprak waarmee ze me ook wel echt geholpen heeft. Dat is uiteindelijk het voordeel als je alleen reist, je kan mensen gedag zeggen als je ze zat bent.

Op dag 10 (28 juni) kom ik aan in Cusco. Dit is het verzamelpunt van alle reizigers die uiteindelijk Machu Picchu gaan bezoeken. Naast dat er dus erg veel toeristen zijn is het tot nog toe de mooiste stad die ik tot op heden gezien heb. Het centrum ademt historie. Het was ook de hoofdstad van Inca's, dus je mag wat verwachten. In de meeste grote steden in Zuid-Amerika zijn er Free Walking Tours, die erg zijn aan te raden. Doormiddel van historie en een grapje tussendoor werd de groep van ongeveer 25 man vermakelijk rondgeleid, om ook hier weer af te sluiten met een Pisco-sour. Jammie.

Mijn plan was om een paar dagen rust te nemen voordat ik zou starten met de tocht naar Machu Picchu. De dag van aankomst heb ik toch besloten om de dag erna al te starten met de tocht richting Machu Picchu. De 4 daagse-3 nachten Inka Jungle track. In eerste instantie wilde ik de 4 daagse Salkantay track maken maar ik kreeg goede verhalen te horen over deze alternatieve tocht met meerdere sportieve aspecten. Ik had deze ochtend een Zwitserse ontmoet die deze tocht ook ging doen en besloot om met haar mee te gaan. We hadden een klein groepje met een Frans stelletje van begin 30 jaar. Onze gids was Jonathan, nou ja gids #+=*^%! Die titel was iets te hoog gegrepen voor onze Jonathan. Zijn engels was slecht, vertelde te weinig, of de verkeerde dingen, we moesten zelf naar dingen vragen, in een woord WAARDELOOS!
Onze eerste activiteit was een 2 a 3 uur durende afdaling van 4300m naar het dal dat op zo'n 1200m ligt. Slalommend met haarspeldbochten de berg af naar het dal moesten we achter Jonathan blijven. Dit was in het begin niet zo'n probleem omdat je eerst een beetje moest wennen aan je fiets etc. Je voelt het al aankomen, halverwege de tocht was ik dat trage gedoe van Jonathan zat, ik wilde iets meer uitdaging en harder gaan. Ik betaalde uiteindelijk voor een onvergetelijke ervaring, en dat was niet als ik steeds op de rem moest drukken.
Bij het verblijf In Santa Maria hadden we een chef uit Italië die al jaren in Peru woonde. Heerlijke bruchetta en spaghetti werden voorgeschoteld. 'S avonds dronken we met de Jonathan en de chef een aantal cerveza's en sloten er later nog twee politie agenten die dienst hadden aan. Dit waren twee vrienden van onze chef die ook heerlijk een paar glazen bier meedronken. Na een leuke groepsfoto met de chef, de politie agenten en Eliane uit Zwitserland gingen deze boefjes er met de auto weer vandoor om de hele nacht te patrouilleren.
Helaas verloor Peru deze avond met 2-1 van Chili.

Dag 2 bestond uit een mooie wandeltocht van pak en beet 8 uur waar we hot springs zouden bereiken om heerlijk te kunnen relaxen. Dag 3 begonnen we met de meest vette activiteit tot nog toe! We gingen ziplinen boven een afgrond van 350 meter. De tweede hoogste zipline van Zuid-Amerika. Tijdens deze activiteit werden we samen gevoegd met een groep die de Salkantay track deed. Hier zaten drie Nederlanders in die ik al eerder even gesproken had op het busstation van Ica. Erg leuk om weer even in het Nederlands plat grappen uit te halen, want humor hadden ze zeker. Het vervolg van de dag bestond wederom uit een stevige wandeltocht tot aan Aquas Calientes, het laatste dorpje voor het hoogtepunt Machu Picchu. Gelukkig konden we ons mengen in de Salkantay groep, we waren Jonathan namelijk inmiddels aardig zat allemaal. Hij vond het geen probleem als wij met deze groep mee zouden lopen, zei hij. Erg vreemd vonden we het dat hij vervolgens 100 meter achter ons ging lopen en deze afstand behield. Wij genoten inmiddels van de uitgebreid van stof, goed Engels sprekende gids van de andere groep.
De laatste dag was uiteindelijk het moment waar iedereen naar uitkeek. De tocht naar Machu Picchu. We begonnen de tocht om 4:30 richting de inging van de trappen, die om 5:00 geopend zouden worden. Na zo'n 1500 treden bereikten we dan eindelijk de stad waar Peru zo bekend om is. We kregen bovenaan de berg een andere gids die ons het een en ander zou vertellen. Na gehoord te hebben van een Machu Picchu mannetje dat deze gids "the most worse guide" was van hier besloten we op eigen gelegenheid het terrein te verkennen. Nadat elke toerist, waaronder wij, inmiddels 100 verschillende foto's in meerdere standen gemaakt had gingen we nog de Machu Picchu mountain beklimmen, nog eens 2000 treden. Een pittige klim, met een schitterend panorama uitzicht op 3061 meter hoogte. Inclusief de trappen die we in de stad op en af gingen stond de teller op het eind van de dag op ongeveer 7000 treden die we getrotseerd hadden. Het was het meer dan waard! Na deze trip heb ik maar besloten om drie dagen in Cusco rustig aan te doen en wat bij te komen.

Speciaal voor Maarten, Sander en Jarno heb ik nog een aantal weetjes omdat ze daar zo gek op zijn:

- Ik toch wel erg graag de Spaanse taal zou willen beheersen om te kunnen communiceren met de locals.
- Je kikkers kan kopen op de markt in Cusco wat je seksuele prestaties bevordert.
- 1 Peruaanse sol = € 0,28
- Dat het toch wel handig is als je een klamboe mee neemt als je de jungle in gaat, en deze niet in het hostel achterlaat. 100 muggenbulten op je benen is het toch ook niet...
- Dat je met etos deet kan blijven smeren maar de muggen je toch wel prikken.
- Alle toeristen de eerste twee weken aan de schijt zitten.
- Peruanen waarderen stroopwafels duidelijk meer dan drop.
- De Cusco vlag met de regenboogkleuren moet niet verward worden met de gayvlag.
- Het laatste avondmaal van Jezus wordt in de kerken afgebeeld met een cavia. De Incas zagen dit als hun beste delicatesse.
- Cusco 23 kerken weet te tellen. Deze zijn door de Spanjaarden gemaakt vanaf ongeveer 1532.
- Het best eng is om voor het eerst in een hostel je spullen op je kamer achter te laten bij andere mensen.
- Machu picchu is niet door de Spanjaarden ontdekt omdat er anders ook kerken zouden staan.
- Dat er 43000 km inca trail is van het noorden van Colombia tot in het zuiden van Chili en Argentinië.

Mijn reis zal zich maandag vervolgen richting Lake Titicaca, waar ik de Boliviaanse grens ga bereiken. Een nieuw hoofdstuk, een hoofdstuk Peru dat ik ga afsluiten. Ik ben pas 2 weken onderweg en heb al zoveel gezien! Ik kijk nu al uit naar de komende 4 maanden! Sterkte in Nederland met de hittegolf en tot snel! Dikke kus vanuit Cusco.