Op naar Zuid Zuid-Amerika!

Hallo lieve mensen,

Iets sneller dan verwacht, ben ik alweer ruim een week in Chili. Peru en Bolivia heb ik alweer achter mij gelaten. Vandaag 25 juli zal ik vanuit Valparaiso naar het zuiden trekken en morgenvroeg aankomen in Pucón (9 uur met de bus). In Pucón zal ik onder andere de besneeuwde vulkaan Villarica gaan beklimmen, een tip die ik kreeg van mijn Nijmeegse vriend Ron Ghijssen.

Zaterdag 11 juli ben ik net als in Cusco (Peru), in La Paz (Bolivia) de free walking tour gaan doen. Nog steeds samen met mijn Nederlandse maatjes Peter en Fleur en zo'n veertig andere gringo's verzamelde we ons. *Wij buitenlanders (niet Zuid-Amerikanen) worden hier zo genoemd.
De start was in hartje centrum op Plaza San Pedro. Het bizarre is dat hier aan dit plein een van beruchtste gevangenissen van Bolivia zit met voor ongeveer 80% drugscriminelen. Binnen de muren is een eigen samenleving ontstaan waarbij nauwelijks of geen regime geldt. Gevangenen die geld hebben betalen voor een lux onderkomen (eigen tv, badkamer, keuken, telefoon en ga zo maar door). Mensen die arm zijn, slapen met vele andere op de betonnen vloer in de buitenlucht. Omdat de politie zich nauwelijks druk maakt hoe het hier binnen er aan toe gaat, zorgt dit nog al voor gekke taferelen. Het is een lekker corrupt zooitje dus. Een ieder probeert geld te verdienen door te werken. Werken in de bar, de bibliotheek beheren, verkoop van artikelen in een kiosk, of het handelen in drugs...ja drugs. Er wordt gesuggereerd dat je hier de zuiverste cocaïne ooit kan krijgen. Het wordt hier zelfs gemaakt.
Gelukkig hoeven de gevangenen niet alleen te zijn. Zo wonen vaak hele gezinnen in de gevangenis omdat vrouw en kinderen lekker bij hun partner mogen wonen. Kinderen gaan buiten de muur naar school en kunnen net als vrouwlief in en uitlopen. Omdat vrouw en kinderen nauwelijks worden gecontroleerd snap je wel waar zij o.a voor worden gebruikt...
Voorheen werden er ook rondleidingen gegeven binnen de muren van de gevangenis, er stond zelfs een stukje over in de Lonely Planet. Na een aantal incidenten: een toerist werd verkracht door een gedetineerde en een andere toerist had een filmpje op internet gezet van haar bezoek, kwam men er achter dat het misschien toch beter was om de rondleidingen te verbieden.
Mocht je geïnteresseerd zijn, op internet zijn vele verhalen te vinden, daarnaast is er een boek dat gaat over deze gevangenis:
Een Australiër schreef het boek Marching Powder. Ik ga het in ieder geval ooit lezen!

Tijdens de free walking tour kwamen er nogal bizarre dingen ter sprake. Nadat we een enorm grote markt bezocht hadden door verschillende straten waar bijna geen eind aan kwam, kwamen we terecht in een wijk waar je dode baby (embryo) alpaca's kon kopen. Hangend, met wel 10 stuks op een rij boven de dooropening was iedereen nogal onder de indruk. Iedereen vroeg zich natuurlijk af waar deze arme beestjes voor gebruikt werden. Voor een offer. Tijdens de bouw van een huis is het een gewoonte om dit beestje onder het beton te plaatsen. Ze geloven dat het veiligheid en bescherming geeft. We hebben het nu vooral over kleinere huizen. Wat als je nu een villa gaat bouwen? Of dit verhaal waar is weet ik nog steeds niet, maar het schijnt dat er in grotere huizen mensenresten worden gevonden tussen het beton.
Voor de bouw van villa's wordt er gezocht naar personen die niet zoveel betekenen in de maatschappij, iemand die niemand zou missen. Zwervers/alcoholisten of andere verslaafden die geen familie meer hebben. Zo'n zielig persoon wordt erg in de watten gelegd en verwend, hij denkt nieuwe vrienden gevonden te hebben. Hij krijgt goed eten, kan lekker douchen, etc. Vervolgens krijgt deze persoon bijna pure alcohol (95%) toegediend zodat hij totaal van de kaart is. Deze persoon zou dan levend, maar zonder dat hij nog iets kan in beton worden gegoten. Lekker verhaal. Is het waar? Ik kijk nergens meer van op in deze wereld...We waren allemaal lichtelijk in shock omdat het niet verteld werd alsof het grap was...

Toen kwam ook nog wat politiek ter sprake. De gids wilde op straat niet teveel praten over de president omdat dit als negatief geïnterpreteerd kon worden, met als gevolg: een celstraf. De gids wilde pas meer vertellen in een cafe, bijna in afgesloten ruimte. Vrijheid van meningsuiting gaat hier nog niet echt op...
Om even aan te geven wat voor type president heerst in Bolivia op dit moment...Hier een aantal bijzondere opvattingen van deze vriendelijk meneer genaamd Evo Morales:
- Als je te veel kip eet (die worden volgepompt met vrouwelijke hormonen om de groei te bevorderen) heb je de kans om homoseksueel te worden.
- Hij vond het maar raar dat Duitsland, 3x zo klein in vergelijking met Bolivia toch meer inwoners had. Om de bevolking te laten groeien wilde hij condooms extreem duur maken. Daarnaast zouden vrouwen beloond worden met een geldbedrag als ze onder de 18 jr. kinderen zouden krijgen. Dit leidde tot enorm veel demonstraties in het land.
- Een iets andere, minder belangrijke uitspraak waarom JUIST IK hem niet mag...: hij was in Spanje en hem werd gevraagd welk team hij het beste ter wereld vond. Zijn antwoord was Real Madrid. Prima. Daarna werd hem gevraagd welk land hij het beste vond, waarop hij Barcelona antwoordde.
FAIL

Een van de highlights in La Paz voor gringo's is de bekende "Death road". Een fietstocht op grotendeels smalle onverharde paden met stijle afgronden tot wel 600 meter diep die je gedaan moet hebben!
Het eerste deel van deze trip bestond uit een afdaling over verharde weg om wat kennis te maken met je mountainbike. Vanaf een hoogte van 4650 meter afdalen naar 1200 meter (70km). Halverwege de weg zouden we terecht komen op de bekende-smalle-zand-grind wegen waar tot 2006 al het vervoer over heen ging.
Er is een alternatieve nieuwe tweebaans verharde weg (met vangrail) gemaakt waar nu het meeste verkeer overheen gaat.

Doordat de weg langs zeer diepe afgronden gaat, de weg enkelbaans is (meestal niet breder dan 3,2 m) en geen vangrails bevat is het wachten op ongelukken. Ook kunnen regen en mist voor beperkte zichtbaarheid zorgen, de weg glibberig maken en er kunnen rotsen afbreken van de kliffen erboven. Stel je voor dat hier twee vrachtauto's elkaar moeten passeren...wat in het verleden dus geen uitzondering was.
In 1995 werd deze weg uitgeroepen tot de gevaarlijkste weg ter wereld.
Twaalf jaar eerder had zich op de weg al het zwaarste verkeersongeluk uit de Boliviaanse historie voorgedaan. Een bus tuimelde van de rand een ravijn in. Ruim honderd mensen kwamen om.
Vorige maand kwam er nog een gids om tijdens het fotograferen van toeristen. Hij stapte iets te ver achteruit en viel in een diep ravijn. Het laatste slachtoffer dat overleed tijdens het fietsen was een Française in augustus 2014.

Bij de start van het bekende gedeelte staan meteen al meerdere gedenktekens, waaronder een steen voor twee Nederlandse toeristen die in 1999 overleden. Met al deze prettige informatie ben ik vol spanning gestart aan de "most dangerous road in the world"!! I survived!
Na het iets te uitbundig gevierd te hebben dat we de deathroad overleefd hadden was de volgende dag niet bepaald een pretje voor mij. Ik heb zelden zo'n kater gehad. Ik denk dat het mede door de hoogte (zuurstof gebrek) kwam en dat ik door de stad ben gaan wandelen. Met een katertje zijn ik en mijn NL vrienden de bus ingestapt voor een tochtje van 14uur over hobbel-de-bobbel wegen naar het zuiden van Bolivia: Uyuni!
Uyuni is met een oppervlakte van 10.500 km2 de op een na grootste zoutvlakte ter wereld. Zo'n 40.000 jr. geleden kwam dit meer droog te staan. Meerdere eilanden kwamen droog te liggen waar het koraal nog zichtbaar is. Naast het koraal groeien er enorme cactussen die wel 12 meter hoog kunnen zijn. Elk jaar groeien deze cactussen ongeveer 1 cm wat deze planten leeftijden geeft van 120 jaar!
Helaas zijn de nachten hier nogal koud, dat hebben we gemerkt, met temperaturen van -20 graden ZONDER verwarming sliepen we de eerste nacht in een zouthotel. Een beetje voorbereiding had ik dus wel nodig met de aanschaf van handschoenen en dikke sokken (muts had ik al gekocht). De meeste sliepen dan ook met een winterjas aan!
Wat een oneindig grote vlaktes. Prachtig! Na de zoutvlaktes hebben we wel 10 verschillende meren gezien. De laatste dag begon ik al te wennen aan de schoonheid van de plaatjes en werd het na het zien van nog een meer iets minder interessant.. Apart. Tijd om de Chileense grens te passeren!
Als je de grens over gaat van Bolivia naar Chili mag je geen fruit of andere etenswaren meenemen. Ze zijn er bijna strenger in het controleren van een appel ivm drugs. Ze zijn bang dat je een virus of dergelijke meeneemt. Als je hierover liegt en toch iets in je bagage hebt kan je flink gestrafd worden.
Na twee nachten in San Pedro de Atacama (droogste woestijn ter wereld) overnacht te hebben en met mijn Amerikaanse buddy Dave de zandduinen getrotseerd te hebben met een snowboard ben ik zondag 19 juli (precies 1 maand na mijn vertrek vanaf Schiphol) met "Lan" van Calama naar Santiago gevlogen. Een afstand van 1200 km. Ik heb nog overwogen om deze afstand per bus af te leggen maar een rit van 22uur oplopende naar 26uur leek me toch iets te veel van het goede. Met daarbij in mijn achterhoofd dat ik mijn langste busrit van 14uur slecht trok. Gelukkig mocht ik het laatste vrije plekje met extra beenruimte bezetten voor deze 2uur durende vlucht.

Aangekomen voor mijn tweede couchsurfing avontuur kwam ik thuis bij Bruno Calderon. Een upcoming DJ in Chili die aan de rand van Santiago woont. Zo draaide hij dit jaar nog in Kroatie op Ultra Europe. Wie weet wordt het nog een grote jongen. Hij woont nu in ieder geval nog samen met zijn broer bij zijn moeder in een klein flatje.

Na 4 dagen in de hoofdstad van Chili te hebben verbleven, de hightlights te hebben bezocht (o.a Museum van geheugen en mensenrechten, wat gaat over de dictatuur die hier heeft geheerst) ben ik na een twee uur durende rit aangekomen bij de kustplaats Valparaiso, tevens de grootste havenstad van het land. Dit is een imposante stad met veel steile hellingen met mooie miradors (uitkijkpunten). Voor kunstenaars een paradijs. In straten is veel kunst te zien en op elke muur is wel een muurschildering te zien.

Weetjes:
- Ze gek zijn op fastfood in Bolivia. Op elke hoek van de straat zit een grote vreetschuur met als hoofdgerecht een bak vol gefrituurde Pollo.
- In 1979 werd de president van Bolivia vermoord. Deze man was erg goed voor de armere in de samenleving. De rijkere pikte het niet langer en hebben hem van het balkon van het regeringshuis gegooid. Na de val was hij echter nog in leven en werd aan de dichtstbijzijnde lantaarnpaal opgehangen. Achteraf had men toch wel spijt van deze daad omdat hij zo slecht nog niet bleek te zijn. Daarom is er een monument voor hem gemaak op Plaza de Armas.
- Een goede vervanger voor mijn favoriete Nederlandse frikandel speciaal is een Italiano, een broodje met worst, veel guacamole (waar ze gek op zijn hier!), zelfgemaakte mayonaise, ketchup en mosterd. Hmmmm! Het heeft niets met Italiaans eten te maken maar de kleuren van Guacamole, ketchup en mayonaise verklaren de naam.
- Zo'n 10 jaar geleden waren er hevige gevechten op Plaza de Armas waarbij tientallen doden vielen. De kogelgaten van snipers zijn nog steeds zichtbaar.
- Demonstreren zijn ze gek op in La Paz. Dagelijks kan je demonstranten tegen het lijf lopen.
- Door een demonstratie van mensen uit Potosi heb ik Sucre (mooiste stad v/h land) en Potosi helaas niet kunnen bereiken omdat de wegen hiernaartoe geblokkeerd waren. Shit!
- Zelf kwam ik ook tussen demonstranten, politie/leger terecht. De demonstranten bleken dynamiet meegenomen te hebben wat ze gebruiken in de mijnen van Potosi. Geweerschoten waren de hele middag te horen vanuit het hostel.
- In 2014 opende La Paz haar eerste kabelbaan (skilift) door de stad. Ipv een metrolijn hebben ze hier een kabelbaanlijn.
- Chili ligt op de zogeheten Ring van vuur, een gebied rond de Grote Oceaan waar veel vulkaanuitbarstingen en aardbevingen voorkomen. Waarbij Valparaiso het meeste risico loopt op aardbevingen. In 2010 was de laatste zware aardbeving met meer dan 214 doden. (8,8 op de schaal van richter). Nepal 7,8 - 1400 doden. Het verschil in architectuur wordt snel duidelijk.
- Valparaiso heeft een historische wijk die op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staat.
- Bier gedronken in de eerste bierbrouwerij van Chili. Casa Cervecera Altamira.
- Er zijn veel schoenenpoetsers in Bolivia. Men heeft bivakmutsen op om niet herkent te worden omdat men zich schaamt voor het werk wat ze doen.
- Trolleybussen uit 1945 rijden nog steeds in Valparaiso.
- in 2014 verwoeste een grote brand een deel van Valparaiso. Minstens 2500 woningen zijn door het vuur verwoest en meer dan 11.000 mensen waren dakloos na afloop van de brand. De historische delen werden gespaard.

Ik ga nog even de hellingen beklimmen en een Empanada eten voordat ik Valpo ga verlaten. Sterkte in Nederland met de storm die vandaag over het land zal razen. Groetjes vanuit hier. Liefs Maarten X

P.S: Willem en Ilse, erg leuk dat ik jullie reis van 20 jr. geleden kan laten herbeleven!